06 mrt Topsport, da’s echt topsport

Topsport

Ik zag topsport altijd als een manier van leven die helemaal niet zo ingewikkeld is.
Gewoon een beetje trainen, rusten en op je voeding letten.
Lastig soms, in combinatie met een privé leven, maar niet moeilijk.
Totdat ik zelf begon met trainen voor de marathon. Daar komt nog helemaal geen topsport aan te pas, maar toch krijg je ineens begrip voor de intensieve sporter.
Dat je het niet zomaar even doet is mij des te meer duidelijk geworden.
De manier waarop ik train is nog steeds prima in te passen in een gebruikelijk leven met een baan en privé, maar snappen doe ik topsport inmiddels wel wat meer.
Het is niet iets wat je even doet, het is een way of life en daar moet je wel volledig achter kunnen staan. En met jou ook je directe omgeving.
Anders lukt het niet.

Trainen voor een doel

Iedere topsporter traint gericht voor bepaalde doelen. Steeds opnieuw moeten ze er staan om een prestatie neer te zetten.
Inmiddels begrijp ik wat voor impact dat moet hebben op hun leven.
Immers, zelf train ik ook voor een doel. In eerste instantie volgde ik gewoon het schema, vier keer in de week trainen en een lesje pilates.
Druk, maar wel te doen. Ik vergat dan wel eens dat werken, waarbij ik gerust meerdere kilometers loop op een dag, wandelen met de hond en fietsen naar het werk óók nog eens extra belasting voor je lijf was.
Gaandeweg de training zwaarder werd, merkte ik dat aan mijn hartslag.
Die balans tussen lichamelijke arbeid en rust is zó belangrijk, daar sta je als leek helemaal niet bij stil.
Totdat je dag en nacht een hartslagmeter draagt en ziet wat het met je doet.

Voeding

Daarnaast lees ik veel over gerichte marathonvoorbereidingen en snap ik dat ik ook wat met mijn voeding moet.
Spieren hebben enorm te lijden onder lichamelijke inspanning en hebben dus extra voedingsstoffen nodig. Voor mij is dat tijdelijk, zo’n maand of drie wat extra eiwitten, goede koolhydraat inname, letten op het voldoende binnenkrijgen van vocht en alcoholgebruik.

Voor topsport geldt dit altijd. Mijn hemel, ik vind het soms nu al irritant.
Maar als je je er echt in verdiept, snap je dat het nodig is.
Vooral het alcoholgebruik is voor sporters nog slechter dan voor niet-sporters. Zodra je alcohol drinkt, gaat je lichaam keihard aan het werk dat gif zo snel mogelijk af te breken. Die energie kan het dan dus niet stoppen in het herstellen van je spierweefsel. Dat loopt daardoor meer schade op dan nodig.
Voor mij geldt nu dus dat ik vanaf februari tot april geen alcohol meer drink, voor het behoud van mijn lijf.
Dat gaat me gemakkelijker af dan ik dacht, maar dat komt waarschijnlijk doordat het tijdelijk is. Net zoals het tijdelijk heel veel meer ei eten dan normaal, en gezondere maaltijden maken met aangepaste voedingsstoffen.
Als je aan topsport doet, geldt dit altijd! Net zoals je altijd rekening moet houden met rust tijden dus niet zomaar naar een feestje kunt. Alles, werkelijk alles staat dan in het teken van de sport, in het teken van het gezond houden van je lijf.
Een kleine vergissing in dat patroon kan fataal zijn voor je prestaties.

Respect

Door deze periode heb ik enorm veel respect gekregen voor mensen die topsport bedrijven.
Nooit geweten dat zoveel factoren dan van invloed zouden kunnen zijn.

Voor mezelf heb ik inmiddels ook meer respect, of eigenlijk voor mijn lichaam.
Wat een lichaam aan kan in korte tijd is best bijzonder. En dan is het mijn taak om er goed voor te zorgen. Ik heb er tenslotte maar één en dat moet nog heel lang mee.
Het voordeel van deze andere manier van leven is dat je een stuk relaxter door het leven gaat. Ook, of misschien wel zelfs, zonder alcohol. De nachtrust kwaliteit gaat met sprongen vooruit, waardoor het lijf steeds meer prestaties kan leveren waarvan ik een jaar geleden niet geloofd had dat het zou lukken!