17 mrt Bloggen en joggen

Bloggen

Bloggen doe ik inmiddels al een aantal jaar en nog steeds vind ik het ontzettend leuk om te doen.
Het liefst over de meest uiteenlopende onderwerpen, hoewel mijn vaste lezers vaak toch wel graag over dezelfden zaken lezen.
Twee blogs in de week is mijn doel en dat gaat al jaren goed.
Om mijn lezers niet al te veel te vermoeien met mijn trainingsverhalen, heb ik nog een andere website over mijn Rotterdamse marathon.
Op die manier kun je zelf kiezen of je gespamd wil worden met hardloopverhalen of niet.
Dat maakt het ook meteen een stukje drukker, want ook daar wil ik minimaal eens per week iets plaatsen.
Verder schrijf ik ondernemersportretten in opdracht, ben ik bezig met een boek en oh ja, heb ik ook nog een parttime baan. Dat ging allemaal prima, totdat ik iets vaker ging joggen.

Joggen

En joggen kost tijd. Veel tijd.
Zeker als dat ineens vier keer in de week moet en je volledige ritme daar op aangepast gaat worden.
Dan merk je ineens de impact van een idee als ‘een keertje de marathon lopen.’
Door al dat gejog, kom je aan andere zaken nog amper toe.

Dat is niet wat ik wil en dus probeer ik steeds ergens tussendoor nog steeds mijn doelen te behalen om met vaste regelmaat iets te plaatsen.
Al die tijd is dat gelukkig wel gelukt. Dus bloggen en joggen gaat wel degelijk samen, mits de periode niet te lang duurt.

Nog even

Al elf weken zit ik in mijn vaste jogschema en ik heb er nog drie te gaan.
Daarna heb ik weer alle tijd om blogs te schrijven die over andere zaken gaan dan joggen.
Want dat merk ik wel degelijk, dat mijn hoofd helemaal vol is van die marathon en dat er eigenlijk weinig ruimte is voor andere zaken.
Niet omdat ik dat niet wil, maar het loopt automatisch zo.

Soms ben ik daar ook wel helemaal klaar mee. Als ik weer eens een onderwerp moet gaan zoeken voor mijn blog. Normaal poppen die automatisch op in mijn hoofd, maar nu dus even niet.
Frustratie alom natuurlijk, want ik zou juist gaan bewijzen dat je prima een marathon kunt voorbereiden terwijl de rest van je leven doorgaat.

Leermomentje.
Het kán ook wel, maar het kost een flink strakke planning.
Stiekem ben ik straks blij als het voorbij is. Nu nog drie trainingsweken te gaan en dan is alles weer ‘normaal’.
Dan kan ik weer over andere onderwerpen nadenken en kan ik naast het bloggen gewoon weer lekker op mijn gemak gaan joggen.
Want ja, dat blijft natuurlijk wel gewoon doorgaan.