05 dec Files in de winter, ergernisje

Files in de winter

Files in de winter, een behoorlijke ergernis wat mij betreft.
Die files staan natuurlijk bij iedereen in de ergernis top tien, maar die in de winter vind ik het meest vervelend.
Als je na een dag werken snel naar huis wilt, om nog iets van daglicht op te kunnen vangen en de hele weg vaststaat, zodat je zeker weet dat je in het donker thuis gaat komen.
Als je die ochtend dan ook al in het donker al file rijdend op het werk bent gekomen, is het helemáál een frustratie.

Zo lang doen over een korte afstand

Mensen die mij kennen, weten dat ik helemaal niet zo ver hoef te rijden.
En daarom is het dan dubbel irritant als je over zo’n korte afstand heel lang gaat doen.
Dat je op de Brienenoordbrug staat en bij wijze van spreken je huis kunt zien, maar er voorlopig niet gaat komen.
Dát is een grote ergernis van mij. Niet dat het zin heeft, het verandert niet als je je ergert, het gaat ook niet sneller.
Maar frustrerend is het wel wat mij betreft.
Soms kan ik de verleiding niet weerstaan toch die ene sluiproute te proberen.
Ik kan maar één ding adviseren. Staat alles vast rond Rotterdam, blijf gewoon staan. Doe het niet, die sluiproute.
Echt, het heeft geen zin. Elke keer als ik het wel doe, moet ik de meest vreemde capriolen uithalen om straten in of uit te komen en uiteindelijk mijn navigatie aanzetten, omdat ik nu echt niet meer weet hoe ik ooit thuis geraak.
Normaal vind ik sightseeing erg leuk, maar niet als de irritatie van mijn lijf druipt omdat ik gewoon naar huis wil wat echt maar twaalf kilometer is.

De fiets is dan dé oplossing

Naar mijn werk is twaalf kilometer rijden. Met de auto zonder file ben je er zo.
Op de fiets duurt het iets langer, maar je weet wel zeker dat je het binnen drie kwartier redt.
Oké, tenzij de brug ook nog eens opengaat, maar dat heb ik al fietsend eigenlijk nog nooit meegemaakt.
Maar het Hollandse weer werkt niet altijd mee voor een lekker fietstochtje.
Koud is niet zo erg, maar met regen kan ik me er niet toe zetten. Dan wring ik me toch maar weer door de files heen.
De dagen dat ik wel op de fiets ga, ben ik altijd erg blij als ik boven op de brug fluitend langs de files rijd, wetend dat ik binnen een half uur thuis ga zijn. Dat huis wat ik al bijna kan zien.

Waarom is het in de winter zo extreem?

Elk jaar weet ik het al. Vanaf oktober moet ik eigenlijk de auto laten staan. Dan staan er geheid files en dat duurt tot in december, voordat we er aan gewend zijn.
Is het het donkere weer? Zijn we allemaal nachtblind en rijden we overdreven voorzichtig?
Of zijn er zoveel meer auto’s op de weg dan in de zomer? Ik ben er nog steeds niet helemaal uit, maar weet wel dat ik er de klok op gelijk kan zetten.
De enige momenten dat ik files niet erg vind, is als het sneeuwt.
Dan kan het mij niet langzaam genoeg gaan. Vooral boven op die spekgladde brug, heerlijk, stapvoets naar beneden, zodat ik zeker weet dat ik niet kan gaan slippen en glijden.
Maar de rest van het jaar, geef mijn portie maar aan fikkie.