06 feb Hardlopen met je hond#canicross

Hardlopen met je hond

Hardlopen met je hond, nooit kwam het in mij op om dat te gaan doen.
Hoe vaak ik ook andere mensen met hun hond zag rennen, mij trok het niet.
Niet omdat ik het niet leuk zou vinden, maar meer vanwege mijn hond.
Dat is niet zo’n renner. Naast de fiets vindt hij het af en toe wel leuk, maar meer ook niet. Het is ook niet zo’n atleet om te zien, met zijn lange wilde haren.

Inmiddels zit ik volop in mijn marathon voorbereiding.
Dat doe ik volgens een sportrusten schema en in dat schema zit ook een kort rondje op heel laag tempo.
Aangezien ik door tijdgebrek één en ander wilde combineren, besloot ik dat korte rondje voor werkdagen te houden. En het dan toch maar samen met de hond te gaan doen, want dat scheelde een extra wandeling.

Hoe ging het?

De eerste keer verheugde ik me er stiekem wel op. Wandelen met de hond is leuk, maar rennen vind ik leuker.
Hoewel ik wel had bedacht dat ik veel zou moeten stoppen, omdat hij natuurlijk overal wil snuffelen.
Maar dat viel ontzettend mee. Ik nam een hondenriem die ik goed bij me kon houden in plaats van zo’n zware katrol.
De hond keek verbaasd op toen ik eerst mijn hardloopkleding aan ging trekken, voordat we naar buiten gingen.
Eerst liet ik hem maar even plassen, maar na een paar honderd meter begon ik toch langzaam te rennen.
En de hond? Die ging als een dolle, hij vond het helemaal leuk! Zelf wist ik ook niet dat ik hardlopen met de hond zo leuk zou vinden!
Het 5 kilometerrondje hield hij niet helemaal vol, ook al lag het tempo zo laag dat hij ook gewoon redelijk door kon stappen. Halverwege werd hij het zat en ging wat meer stoppen.
Toen ontdekte ik ook dat een ietwat andere uitrusting voor de hond wat beter zou kunnen werken. Iets wat niet zo aan zijn nek trekt in het geval van de noodstoppen die hij af en toe maakt.

Nieuwe uitrusting en canicross plannen

De volgende dag togen we samen naar de dierenwinkel waar hij zich het passen van een tuigje liet welgevallen.
Dat trekt niet aan zijn nek en loopt wat comfortabeler. Met de aanschaf van een andere riem heb ik toch maar even gewacht. Hoewel het heerlijk is om je handen vrij te hebben vermoed ik.

Het tuigje werkt als een tierelier. Inmiddels weet hij dat als hij dat om krijgt, het tijd is voor actie. Tijdens het uitlaten stapte hij nog wel eens uit het tuigje als hij langer wilde snuffelen, maar tijdens het rennen gaat dat perfect.
Het tweede rondje hield hij de 5 kilometer al helemaal vol en sommige stukken rende hij echt flink vooruit. Voor mijn langzame tempo niet erg goed, maar leuk was het wel.

Stiekem kijk ik al naar canicross, hardlopen met je hond in wedstrijd verband door bossig terrein. Heerlijk samen buiten spelen!
Want hoe lekker hardlopen in je eentje ook is, hardlopen met je hond is ook echt ontzettend leuk. Je bent samen bezig met een doel en het contact is anders dan tijdens een wandeling.
Het beest wordt blijer en actiever en staat al te trappelen bij de deur als hij je hardloopkleding ziet.
Zodra het marathon ‘gedoe’ voorbij is, ga ik voor deze manier van hardlopen!