22 mrt Social distancing, minder contact en toch ook meer

Social distancing

Social distancing, één van dé termen die de laatste dagen circuleert.
Het is een vreemde tijd nu het corona virus rondwaart. Er ontstaan nieuwe regels en daardoor nieuwe termen.
Social distancing houdt vooral in dat je afstand van elkaar houdt en niet in grote groepen bij elkaar gaat zitten.
Als je met meerdere mensen bij elkaar zit, moet er ineens 1,5 meter tussen jou en de ander zitten om de kans op besmetting te verkleinen.

Lastig, maar niet ondoenlijk. Je moet er alleen even erg in hebben en dat zorgt soms voor ongemakkelijke momenten.
De één snapt de maatregel heel goed en de ander vindt dat je overdreven reageert als je afstand creëert.
Met z’n allen zijn we nu op zoek naar nieuwe omgangsvormen en -normen.
Het knuffelen, zoenen en handen schudden is ineens uit den boze en mensen zijn nog wat onhandig in de nieuwe uitingen van het maken van contact.

Toch zorgt social distancing ook voor meer socialiteit

En toch zie ik om me heen dat er méér contact gemaakt wordt.
Op een andere manier om de social distancing vooral aan te houden, maar mensen zijn opener lijkt het.

Zelf ben ik iemand die op straat alles en iedereen groet, dat dééd ik altijd al, maar ik kreeg niet altijd respons.
Nu merk ik dat anderen ook gaan groeten en mensen gaan op ruime afstand een gesprek aan.
Dat is ook waar we behoefte aan hebben natuurlijk.
Even een gesprek met een ander dan degenen met wie je thuis opgehokt zit.

Mensen gaan naar buiten en zoeken de natuur op. Goed voor hun gezondheid, mits er voldoende afstand wordt gehouden natuurlijk.
En dat is meteen het dubbele. Want ik merk dat als ik op een wandelpad loop, mensen alle mogelijke moeite doen om je te ontwijken.
Volkomen logische reactie, want we moeten immers allemaal 1,5 meter bij elkaar vandaan blijven.
Maar er ontstaat ook een soort argwaan naar elkaar. Ga vooral niet kuchen als je iemand passeert, want er ontstaat meteen een schrikreactie.
Ook bij mezelf overigens, want bij elke kuch die je voelt denk je toch:”het zal toch niet.”
Kortom, rare tijden waarin we allemaal onszelf moeten heruitvinden en velen van ons moeten ook hun werk opnieuw uitvinden.

Nieuwe initiatieven

Doordat we thuis zijn en weinig om handen hebben, ontstaan er nieuwe initiatieven.
We worden creatiever en gaan de zaken oppakken die we eigenlijk jaren geleden al hadden willen doen.
Maar ja, druk hé.
Veel mensen gaan de tuin doen of wat klusjes oppakken. Anderen gaan hulplijnen opzetten om mensen te helpen.
Er ontstaan ook veel 0nline cursussen die je nu kunt volgen nu je alle tijd hebt. Want ja, de één z’n dood is toch de ander z’n brood.
Eigenlijk gaan we terug naar vroeger. Toen je óók de avonden thuis doorbracht zonder gezelschap van mensen van buiten.
Maar dan hebben wij het geluk dat we nog een hele online wereld hebben waar we in kunnen duiken.
Zodat social distancing niet helemaal geheelonthouding wordt. En dat vind ik met name voor de eenzame ouderen erg positief.
Blijf veilig mensen!