25 nov Van prestatiegericht naar genieten

Prestatiegericht

Prestatiegericht, niet helemaal een woord wat bij mij past. Als totaal niet competitief, ben ik niet zo geschikt voor prestatiegericht sporten.
Maar als je iets wilt bereiken, jezelf doelen stelt binnen een sport, dan zal je toch prestatiegericht moeten handelen.
En dat is wat ik probeerde.
Mijn doel voor 2019 was bijvoorbeeld de marathon. Gewoon een keer meedoen en finishen in mijn geboortestad, hoe mooi zou dat zijn!

Dus ging ik trainen. Omdat mijn lijf niet gebouwd is voor langdurige lopen, deed ik dat via Sportrusten.
Een mooie manier van hardlopen met aandacht voor je gehele systeem, dus ook rust en ademhaling.
Drie keer in de week en beter nog vier keer korte loopjes op wisselende snelheden en afstanden.
Superleuk en ik genoot er ook echt van. Maar het voelde altijd als moeten.
En moeten, is mijn ervaring, gaat uiteindelijk weerstand opleveren.
Om een lang verhaal kort te maken, de marathon liep ik tot 30km, omdat ik teveel in mijn hoofd zat, verkeerde sportvoeding voor mijn lijf tot mij nam en ik focus had op tijden en mezelf dus lichamelijk over de kop liep.

De ervaring was echter super! Een fantastisch evenement om aan mee te doen en na die dag riep ik volgend jaar er weer te staan.
Hij ging uiteraard niet door dit jaar en inmiddels weet ik helemaal niet zo zeker of ik dat wel echt wil. Want prestatiegericht trainen heb ik volledig losgelaten.

Genieten in plaats van prestatiegericht sporten

Door in eerste instantie Sportrusten en daarna door een opleiding tot Mindful Run instructeur, kwam ik erachter dat voelen wat je lijf nodig heeft, veel beter werkt.
En dus is dat wat ik tegenwoordig doe. Ik voel waar mijn lijf behoefte aan heeft. De trainingen plan ik niet. In de ochtend sta ik op en als ik tijd heb, bedenk ik wat ik wil en voel ik of dat ook kan.
Heel vaak is het zelfs zo dat ik gewoon maar begin met hardlopen en onderweg wel bepaal of het een snel of langzaam rondje wordt en welke afstand het gaat worden.

Veel meer op gevoel lopen en veel minder prestatiegericht dus. Daardoor train ik soms minder en soms veel, maar ik leg er in ieder geval geen druk op.
Mijn sporthorloge doet dat nog wel, en ja, dat irriteert mij nog steeds als hij aangeeft dat ik niet productief sport, maar tegenwoordig laat ik het los.
Want van wie moet ik eigenlijk productief sporten en altijd in beweging zijn?
Van mijzelf! En ik doe het ook voor mezelf natuurlijk, want bewegen is heel goed voor je.
Maar overdrijven is niet nodig. En een flinke wandeling in plaats van tien kilometer rennen is ook oké.

Genieten is nu mijn drijfveer. Waar heb ik zin in, wat voelt goed en dat ga ik doen. Daar geniet ik dan ook enorm van en dat levert me uiteindelijk meer op. Meer energie en minder stress van al dat moeten.
Voor mij is prestatiegericht sporten vanaf nu een no go. Ik ga daar gewoon niet zo goed op.

En uiteindelijk productiever

Het grappige is dat mijn conditie meer en meer vooruit gaat nu ik op deze manier omga met sporten.
Zelfs de tijden die ik loop worden sneller. Zonder dat ik daar druk op leg, want ik loop mijn rondjes en bekijk achteraf pas hoe het gegaan is.
Daar waar ik voorheen bij elke kilometer wilde versnellen en gefrustreerd raakte als dat niet lukte.

Dus als je goed luistert naar wat je lichaam wil, écht luistert naar wat je lichaam wil, dan bereik je uiteindelijk meer.
Niks moeten, gewoon voelen en gaan. En als het niet goed voelt, vooral niet gaan! Dat voelt dan uiteindelijk weer goed.
Mooi toch?