10 feb Herinneringen, ineens poppen ze op

Herinneringen

Herinneringen, gebeurtenissen uit het verleden die in het geheugen zijn opgeslagen.
Sommigen bewaren we daar graag en anderen verstoppen we liever ver weg, zodat ze nooit meer tevoorschijn komen.
Van de meeste herinneringen heb je echter geen weet dat je ze ergens opgeslagen hebt.
Totdat er ineens iets voorvalt waardoor je geheugen getriggerd wordt en de ene na de andere herinnering tevoorschijn komt.
Als dat fijne herinneringen zijn, dan kan dat voelen als een warme deken.
Voor sommige mensen kunnen herinneringen ook mentale toevluchtsoorden zijn waar je even naar terug wilt als je dat nodig hebt.

Triggers voor herinneringen

Er zijn vele soorten triggers om je geheugen aan het werk te zetten en de ladekastjes in je brein open te zetten met gebeurtenissen uit het verleden.
Het kan een geur zijn, een geluid, een voorwerp, een omgeving, echt van alles.
Ik realiseerde me dat nooit zo, totdat ik kort geleden getriggerd werd door een stem.

In mijn jeugd had ik een sportclub waar ik veel tijd door bracht met vele vrijwilligers. Daar ontstond mijn vriendenclub van toen, maar ook de volwassenen speelden allemaal een rol in mijn leven. Dat had ik nooit zo door, het was gewoon zoals het was.
Totdat ik pas de stem van één van die volwassenen weer hoorde, in mijn straat.
Meteen kwamen er allerlei herinneringen boven aan die tijd. Het bleef maar doorgaan, warme en gezellige herinneringen.
Ik wist niet dat zo’n kort moment er voor kan zorgen dat je dagenlang kunt terugdenken aan een bepaalde periode in je jeugd.
In mijn geval zorgde dat voor een gek gevoel van blijdschap en vertrouwdheid, een soort opwinding omdat alles weer boven kwam.

Ik kan me echter ook heel goed voorstellen dat er andere triggers kunnen zijn waardoor mensen juist hele nare situaties weer herbeleven.
En als dat gevoel dagenlang door gaat door één enkel geluid of de stem van iemand, dan is dat natuurlijk heel naar.

Waar zit het verstopt in je brein?

Er lopen nog allerlei onderzoeken naar hoe het komt dat sommige dingen in je geheugen worden opgeslagen waarvan je zelf denkt dat het verdwenen is. En dat je brein dan toch ineens een vakje ontdekt waar dat moment zich bevindt en het lukraak voor je geestesoog laat verschijnen.
Cognitieve psychologie en cognitieve neurowetenschap houdt zich bezig met dat onderwerp en dan met name hoe je dingen weer terug kan vinden in je geheugen wanneer je dit zelf wilt, maar het echt kwijt lijkt te zijn.

In mijn bovenstaande voorbeeld had ik er zelf nooit meer aan gedacht, maar kwamen de herinneringen als vanzelf naar boven.
Hoe moeilijk is het dan als je wel weet dat ze er moeten zitten, maar dat je ze niet meer kan bereiken.
Veel mensen lijden tegenwoordig aan geheugenverlies en dat lijkt me verschrikkelijk.
Dat is dan ook de reden dat ik altijd in beweging blijf en ook graag mijn geheugen blijf trainen met nieuwe informatie of met het maken van puzzels.
Je zult het nooit helemaal tegen kunnen houden, maar je kunt er wel alles aan doen om herinneringen zo lang mogelijk levend te houden.
Want als ze dan ineens weer oppoppen, kun je daar enorm blij van worden.