04 mrt Herstelperiode, ook een momentje voor jezelf

Herstelperiode

De herstelperiode, de periode waarin ik mij nu bevind na een operatie aan mijn linkerpols.
Van te voren bedenk je voor jezelf, een nooit realistische, termijn van die herstelperiode.
Natuurlijk weet je de voorschriften van de dokter, hoe lang je iets niet mag of kan. Maar op de één of andere manier denkt je brein er altijd anders over. Positiever vooral. Of is dat wishful thinking en doet misschien alleen mijn brein dat?

Op dit moment zit ik in een gipsspalk en mijn positieve brein had bedacht dat ik daar al veel mee zou kunnen/ mogen.
Niet dus, na vier weken mag ik morgen voor het eerst gaan oefenen met de fysio en ik weet stiekem al dat dat niet veel meer zal zijn dan het bewegen van mijn duim.
Simpelweg omdat er meer gewoon nog niet in zit.

Instellen op een wat langere herstelperiode

Dus moet ik me zo langzamerhand gaan instellen op een wat langere herstelperiode.
En dat valt best even tegen, want in je hoofd kun je zoveel meer dan in de praktijk.
Als je dan ook nog heel optimistisch hebt uitgeroepen dat je na twee weken wel weer wilt werken, verwachten anderen ook dat dat gebeurt.
Niet dus en dat betekent even een stapje terug.
Doen wat je wel kunt, is vervolgens het plan.
Typen met één hand bijvoorbeeld, hoewel na een uur de energie dan ook wel op is en je wilt ook niet dat de andere hand overbelast wordt…

Je leert in ieder geval goed plannen. Want elke activiteit vergt energie en zorgt ervoor dat je daarna even moet uitrusten.
Mits je goed wil herstellen natuurlijk en dat is wat ik heel graag wil.
Ook wil ik altijd graag vooruit. Dat in combinatie met een herstelperiode is best heel lastig en voor velen helaas herkenbaar.
En dan was het in mijn geval alleen maar een operatie aan mijn hand…

Moment voor jezelf

Je wordt dus even enorm op jezelf teruggeworpen en ook dat is goed.
Even pas op de plaats. Waar sta je nu en waar wil je naar toe?
Wat is de meest logische route tijdens je herstelperiode? Allemaal vragen waar je uitgebreid de tijd voor hebt.
Hoewel ik inmiddels zelf heb ervaren dat mijn dagen omvliegen, omdat alles wat ik doe zo veel tijd kost.

Maar die tijd voor jezelf is lekker. Het is anders dan vakantie, want dan moet je nog zoveel. In mijn hoofd moet ik dat nu ook, maar ik kan het niet.
Leermomentje, terug naar af dus.
Je brein past zich razendsnel aan aan deze nieuwe situatie, je krijgt een hele andere routine tijdens zo’n herstelperiode en ook dat is goed.
Andere impulsen, andere acties. Richten op dat wat wel goed gaat.
Simpelweg stilstaan bij het nu. Want nu is alles wat je hebt als je niet weet hoe het verloop zal zijn.
Lastig? Soms wel ja, maar stiekem eigenlijk ook wel eens goed.
Het is in ieder geval mindful…