30 sep Leef, stel doelen en accepteer dat het soms niet lukt

Leef!

Leef! Dat kan ik niet genoeg benadrukken.
Vul je leven in zoals jij dat wil. Niet alleen volgens je to do lijstje of volgens verwachtingen van anderen.
Nee, geniet vooral van dat wat jij fijn vindt. Want je weet nooit hoe het leven loopt.
Ze zeggen niet voor niets :”Het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt.

Dat is precies zoals het gaat. We verzinnen het allemaal zoals we het graag voor ons zien en ondertussen overkomen ons andere zaken.
Zoals alleen het afgelopen jaar al toen Corona zijn intrede deed. En heel even leek het alsof het de goede kant op ging, maar inmiddels weten we beter dan dat.
We zijn weer min of meer terug bij af. En dus zeg ik : Leef!

Stel doelen en leef door

Doelen stellen is natuurlijk altijd goed. Maar leef niet alleen maar naar je doelen toe.
Gebruik ze meer als richting. Als de kant waar je naar toe wilt.
Zelf had ik twee jaar terug als doel de marathon. Full focus op dat doel terwijl mijn lijf eigenlijk wel beter wist.
Gevolg, ik redde het niet. Maanden getraind met maar één doel voor ogen en toch moeten stoppen met de finish bijna in zicht.

Daar heb ik van geleerd. Namelijk dat dat doel stellen een prima manier is om ergens naar toe te leven. Maar ook dat het mij niet helpt om me helemaal te focussen op dat ene doel, dan loop ik mezelf namelijk voorbij.
Nu zou ik dat dus anders doen. Wel een doel stellen, maar daarnaast ook luisteren naar lijf en leden.
Zodat ik mijn leven leef zoals goed is voor mij en niet per se om dat doel te behalen.

Ook nu stel ik mezelf doelen, hoewel ik geen doelen meer noem. Ik noem het de richting waar ik heen wil.
‘Het zou mooi zijn als….’
Dat stelt mij in staat relaxter om te gaan met mijn doelen en er ondertussen toch mee bezig te zijn op een manier die verantwoord is.

Accepteer

Het accepteren dat je een doel niet bereikt is op deze manier makkelijker.
Want onderweg naar je doel kun je ineens hele andere inzichten krijgen, maar bijvoorbeeld ook pech hebben waardoor het niet meer haalbaar is. Is dat erg? Niet altijd.
Vervelend is het wel. Ik leef altijd wel ergens naar toe en beleef het dan in gedachten. Als je dat moment dan niet bereikt, kan dat een teleurstelling zijn. Dat gevoel mag er ook zijn, dat mag je voelen.
Maar accepteer ook dat je het doel niet bereikt, in ieder geval niet via de route die je uitgestippeld had.

Dit jaar had ik bijvoorbeeld allerlei plannen met mijn mindful walk en mindful run. Ik moest geopereerd worden en zou ondertussen werken aan de routes en de lessen. Na de operatie zou ik er klaar voor zijn!
Dat liep anders. Ik was helemaal nog niet in staat te werken aan routes en lessen. Toen ik dat eenmaal wel was kwam Corona.
Doei plannen!

Inmiddels geef ik af en toe een clinic en dat is ook oké. Ik mag binnenkort workshops geven voor een bedrijf en zag dat als de nieuwe opstart. Echter, er komt weer meer corona dus het zou zomaar kunnen dat ook deze weg niet zo zal lopen.
Daarom leef ik bij de dag. Ik maak plannen, kies een richting en stel bij als de omstandigheden daar om vragen.
Het accepteren dat dat zo is geeft een hoop rust.

Dus leef, stel doelen, raak teleurgesteld, accepteer en leef weer door in een nieuwe richting. Die overigens niet eens per se slechter hoeft te zijn. Soms levert de wijziging van koers je juist iets extra’s op. Maar dat moet je wel willen zien.