04 okt Oordelen, we doen het allemaal ongemerkt

Oordelen

Wel eens geprobeerd te praten zonder te oordelen?
Dat is echt lastiger dan je denkt. Elke zin die je uitspreekt kan vol oordelen zitten, omdat we dat ongemerkt nou eenmaal doen.
Zelf probeer ik het af te leren, maar zolang je niet luistert naar wat je zelf allemaal zegt, is dat echt heel lastig.

Wist je dat zelfs een empathische vraag zoals bijvoorbeeld: ‘Ik begrijp dat dat lastig is’ niet een juiste vraag is.
Het is namelijk jouw mening die je geeft, jij vindt dat lastig.
Daar heb ik nooit zo bij stil gestaan totdat ik het boek Flow van Mark Tuitert las die dat uitlegt.
Eye opener! Je denkt inderdaad dat je begrip toont voor iemand, maar feitelijk ventileer je dat wat jij er zelf van vindt.
Niks empathie, gewoon oordelen dus.
Dat wordt dus nog meer om bij stil te staan.

Waarom oordelen we eigenlijk

Maar waarom moeten wij mensen eigenlijk altijd oordelen?
Dat vraag ik me vaak af. Kunnen we niet gewoon luisteren om het luisteren.
Meestal luisteren we vooral om meteen te kunnen reageren waardoor je dus eigenlijk helemaal niet luistert.
Luisteren en open vragen stellen zonder oordelen zou heel goed zijn, dan heb je een open mindset en creëer je begrip voor elkaar.

We oordelen om voor onszelf duidelijkheid te scheppen.
Als we maar weten wat wij zelf ergens van vinden dan schept dat structuur voor onszelf en blijkbaar vinden we dat heel belangrijk.
Het feit dat we oordelen geeft dus eigenlijk houvast.
Maar die houvast creëert tegelijkertijd ook dat we één mening hebben en daar aan gekoppeld een oordeel. Dat veroorzaakt weer dat we vast blijven zitten in een starre visie.
Daar loopt communicatie vaak op stuk. We kijken allemaal van uit ons eigen gezichtsveld.
Ik zie of denk iets anders dan een ander en dus heb ik andere oordelen over een situatie. Waarschijnlijk hebben we allebei een beetje gelijk, maar vanuit ons eigen starre denkbeeld geven we elkaar geen ruimte.

Open vragen stellen dus

Als we niet willen oordelen is het van belang dat we open vragen stellen.
Zonder oordeel.
Dat is al moeilijk zat. Want een waarom vraag heeft ook al snel een oordeel in zich. En ook de hoe vraag.
Duizelt het jou nu ook bij wat je dan wel kan vragen? Dat is logisch en het hoeft ook niet meteen perfect.
Zoals altijd is ook hier het ergens bewust van zijn de eerste stap.
En van daaruit kun je verder bouwen op je arsenaal van open vragen.

Wees je gewoon bewust bij elke vraag die je stelt of er een oordeel in zit of niet en leer daar van.
Ga open vragen stellen en luister om het luisteren, niet meer om te reageren.
Oefen daar gewoon eens mee dan komt de rest van zelf.
Wat je zal merken als je zonder oordelen vragen gaat stellen, is dat je meer open gesprekken krijgt.
Uiteindelijk ontstaat er daardoor steeds meer begrip.
En dat willen we toch elkaar?