22 jul Overgangsperikelen hakken er soms even in

Overgangsperikelen

De overgangsperikelen hakken er soms even in.
Niet echt een favoriet onderwerp om over te schrijven, vooral ook omdat ik merk dat het geen favoriet onderwerp is wat mensen graag lezen.
Maar het is wel iets wat erbij hoort en zeker voor mij op dit moment.
Nu al weet ik dat er mensen zijn die me gaan vragen waarom ik dit opschrijf.
Want overgangsperikelen, ‘daar schrijf je toch niet over.’
Af en toe doe ik dat dus even wel en niet om te klagen, maar wel om te laten zien dat het er bij hoort.
Dat het oké is dat je je zo voelt. Of eigenlijk is het niet oké, maar het hoort er nu eenmaal bij.

Makkelijk gedacht over overgangsperikelen

Zelf was ik al vrij vroeg met overgangsperikelen en het viel allemaal wel mee, dus ik vond het best.
Daar heb ik dus iets te makkelijk over gedacht. Want ineens laait het dan weer op.
Er zijn dagen dat je je afvraagt of dat lichaam wat je voelt, wel echt van jou is.
En dan vind ik de opvliegers nog tot daar aan toe, maar die zijn in mijn geval volgens mij best licht.
Af en toe even een warmtevlaag en dat was het wel. De vrouwen die met waaiers en zweet op hun voorhoofd aan het werk zijn, benijd ik dan ook niet.

Toevallig blijk ik bloedarmoede te ontwikkelen en dat was voor de huisarts een teken te concluderen dat dat door de overgang komt.
Nou, ik kan je melden, ook dat stukje valt allemaal best mee. Ik fiets makkelijk door die menstruatieperiodes heen en wat een heerlijkheid als je een keertje overslaat. Dus nee dok, geen extreem bloedverlies waar vele vrouwen wel mee tobben.
In mijn beleving ben ik er dan ook wel bijna doorheen en daar kan ik me echt op verheugen. Nooit meer tobben of je wel voldoende tampons bij je hebt, het lijkt me fantastisch!

Ook dat blijkt niet zo te werken….
Pas als je een jaar niet meer menstrueert, kun je concluderen dat je dat stuk hebt afgesloten.
Er zijn vrouwen die in maand elf alsnog weer ongesteld worden, daar zou ik pas echt van balen.
Zover ben ik ook nog lang niet, dus ik moet er even doorheen. Dat vind ik ook wel oké, er is maar één ding wat ik echt vervelend vind.
Dat lijf….

Als je lijf je lijf niet meer is

Je lijf verandert zo snel dat je het niet meer bij lijkt te kunnen houden.
Overgangsperikelen zijn tot daar aan toe, maar als je binnen een week 1,5 kilo zwaarder wordt, dan word ik wel een beetje verdrietig.
Met name omdat je kleren dan gewoon niet meer lekker zitten. Je voelt je een soort opgeblazen worst in de kleding die normaal gesproken lekker comfortabel om je lijf zwiert.

Sporten was altijd mijn devies om dat onder controle te houden.
Maar nu blijkt dat vrouwen in de overgang juist dikker kunnen worden door teveel sporten.
Uiteraard geldt dat niet voor iedere vrouw….
Dus wanneer weet je dan dat dat voor jou geldt???

Ik vind het allemaal nogal een zoektocht, die overgang. De ene keer voel je dit, de andere keer voel je dat.
Je zwelt op, wordt weer dunner, krijgt overal pijn en andere vage klachten.

Mindful door de overgang?

Inmiddels zou je denken dat ik zo geoefend ben in mindfulness, dat ik ook wel mindful door die overgangsperikelen kom.
Helaas, zo makkelijk blijkt dat toch nog niet te zijn.
Acceptatie zou wel prettig zijn, want dan heb je er zelf minder last van.

Daar ga ik me dan maar verder in verdiepen. Het is zoals het is tenslotte en dat is ook oké.
Frustratie maakt niets beter of gemakkelijker. De ene dag lukt dat echter beter dan de andere dag.
Waar ik mijn opzwellen in eerste instantie nog gooide op mijn ijzertabletten die ik van de dokter kreeg, sprak ik iemand die dat meteen kon ontkrachten. Want ook zij dacht er wel prima doorheen gefietst te zijn en begon na lange tijd ineens opnieuw met klachten en opzwellen.

Die overgang, het blijft een dingetje en een groter dingetje dan ik in eerste instantie voor mezelf had aangenomen.
Leermomentje dus. En niet alleen over de overgang, maar ook over mijn eigen mindfulness.
Accepteren en loslaten, ik ga er opnieuw mee aan de gang.
En als dat niet lukt, is er altijd nog het programma ‘Slank door de overgang’.
Misschien dat de recepten en tips me er beter door heen gaan helpen, dan ik dat zelf nu kan.