11 sep Verdwalen, ver dwalen is goed voor je brein

Verdwalen

Verdwalen, de meesten van ons kennen het wel. Tenminste dat hoop ik toch, zelf ben ik er namelijk een ster in.
Je slaat een verkeerde weg in, denkt het verder wel te weten en hoppa, ineens totaal in een andere omgeving vind je nooit de weg terug.
Dat is de wat gedramatiseerde versie natuurlijk, met google maps kom je tegenwoordig overal wel uit.
Als je dat echter niet tot je beschikking hebt en je hebt mijn richtingsgevoel, dan kon je wel eens in de problemen geraken.

Mensen die met mij mee wandelen waarschuw ik ook dat mijn slogan is :”ga je mee verdwalen, ik weet de weg”.
Voor mij hoort het er bij en ik word er ook niet angstig door, het is gewoon de story of my life.
Het liefst ook echt vroeg in de ochtend, als je weet dat je er alle tijd voor hebt. Ik rol m’n bed uit, grijp de hond bij z’n kladden die het allemaal braaf ondergaat en we gaan op avontuur.

Verdwalen is ook ergens goed voor

En toch is verdwalen ook ergens goed voor. Na de eerste schrik ontstaat er, als het goed is, focus. Focus op je omgeving, op de signalen en tekens die je ziet. Dat geeft ruimte en rust in je brein. Tevens maakt je brein er nieuwe verbindingen door aan. Je brein is ten tijde van het verdwalen feitelijk aan het ontwikkelen.
Je geest is hard aan het werk op een manier die niet gebruikelijk is. Voor mij inmiddels wel moet ik bekennen, maar toch.
Elke nieuwe omgeving zorgt voor nieuwe uitdagingen.

Tegelijkertijd ben je ontzettend mindful. Je focus ligt tijdens het verdwalen enorm op alles wat je ziet en wat je hoort. Alles kan tenslotte een aanwijzing zijn, ook de geuren die je ruikt.
Je dwaalt even af, geeft je brein groeimogelijkheden en je bent in het nu, alleen maar win win zou je zeggen.
Mocht je er erg van in paniek raken, is het even een ander verhaal. Dan maakt je lijf stresshormonen aan. Die zijn goed voor je lijf om te overleven, daarna mogen ze wel weer afzwakken.
Dat is vaak wat er ook gebeurt als je verdwaalt. Je raakt eerst in de stress en als je ontdekt hoe je uit deze situatie kunt raken ontstaat de focus en ontspanning. Je weet dat het goed komt als je maar op blijft letten.

Ga allemaal eens ver dwalen

Probeer het zelf ook eens uit en zie wat het met je doet. Bewust verdwalen kan namelijk ook.
Als ik in een bos loop heb ik geen vaste route in mijn hoofd. Ik dwaal gewoon van pad naar pad en sla elk weggetje in wat me aantrekt.
Zonder horloge, zonder route app. Gewoon ver dwalen totdat ik er genoeg van heb. Soms loop ik een hertje achterna in de hoop het nogmaals tegen te komen. Of ik zie een schittering van een mooi vennetje wat me aantrekt.
Ik probeer altijd wel de hoofdlijn te onthouden van waar ik weer naar toe moet, over het algemeen faal ik daar echter meesterlijk in.
Omdat ik dat weet van mezelf zorgt dat ook niet voor paniek. Ik sta er immers om bekend vaak te verdwalen en toch ook altijd weer terug te komen. Hou je niet van lopen? Op de fiets lukt het ook en zelfs met de auto rij ik het liefst zonder navigatie, omdat ik zelf wel denk het te weten.

Het voordeel van deze manier van verdwalen? Je doet het bewust, je weet dat het goed komt en je komt op de mooiste plekjes.
Oké, toen ik met de auto min of meer midden onder de Dom in Utrecht stond en mensen hun tafeltje voor hun huis weg moesten halen, omdat ik er met mijn auto langsreed, was dat niet geheel bewust, maar een mooi plekje was het wel:-)
Als ik er echt niet meer uitkom tijdens mijn ver dwalen, dan pak ik google maps erbij die me vertelt waar ik ben en hoe ik terug kan.
Gelukkig is mijn brein echter getraind om ook op andere manieren thuis te komen, want deze week viel zowel de navigatie van de auto uit als de gps van mijn telefoon.
Mijn immer gefocuste brein wist toen alsnog de weg. Dus verdwalen graag, maar wel altijd met een uitvalroute in m’n achterhoofd.
Probeer het ook eens!