17 nov Zeeland, niet alleen kust maar ook mooi bos

Zeeland

Zeeland wordt door de meeste mensen voornamelijk geassocieerd met de Zeeuwse kust.
Zo ook door mij, denk je aan Zeeland, dan denk je aan strand en als je nog jong bent denk je vooral aan Renesse.

Regelmatig was ik in Zeeland, vroeger vooral om te varen en later  om te kamperen tijdens Concert at Sea.
Inderdaad, strand en water, meer was er niet in mijn beleving.
Oh ja, en natuurlijk die ellenlange 80 kilometer wegen die in de zomer nog langer duren door al het toerisme wat die kant op gaat.

Zeeland blijkt meer dan alleen kust

Met mijn wandelbuddy besloot ik een keer in Zeeland te gaan wandelen.
En dan niet over het strand, dat is simpelweg mijn ding niet zo, maar juist in de bossen.
Die had ik heus ooit wel eens gezien en misschien wel een half uurtje door heen gelopen, maar dat was het dan ook wel.

Mijn buddy kent Zeeland goed en dus ook de bossen.
Vroeg in de ochtend toog ik daarom richting de kust.
De ochtendenergie vind ik nou eenmaal het meest prettig om te lopen en ik moet zeggen, de weg er naar toe was prima te doen qua drukte.
Zo heeft corona ook nog voordelen, want iedereen werkt natuurlijk weer meer thuis.

Op de één of andere manier geeft de rit er naar toe toch ook altijd een soort vakantie gevoel.
Waarschijnlijk alleen voor de mensen die er daadwerkelijk vakantie vieren, voor de mensen die er wonen zal het vast anders voelen.
Ontspannend is het in ieder geval direct. De herfstkleuren van de bomen die nu nog hun laatste blad bezitten, werken daar ook zeker aan mee.

Burgh Haamstede was het doel en daar aangekomen zag ik al meer bomen en bos dan ik ooit daarvoor had gezien. Waarschijnlijk ook omdat dit keer het bos het doel was en mijn focus daar op lag.

Boswachterij Westerschouwen, de Domaniale Bossen

De route was meteen vanaf de parkeerplaats al mooi.
Binnen vijf minuten oog in oog met een schotse Hooglander die niet verblikte of verbloosde en qua kleur volledig paste in het herfstlandschap.
Al snel begonnen de bossen, wat je eigenlijk niet verwacht in een duingebied. Deze week was goed getimed, want vanaf volgende week zal alle kleur wel zo’n beetje verdwijnen.

Ik sprak de hoop uit een hertje te zien en die wens werd al snel veelvuldig vervuld. We zagen hert 1 terwijl uit het bos meteen hert 2, 3, 4 en 5 kwamen stuiven.
Voor een stadsmens altijd een gigantisch mooi gezicht.
Daar bleef het niet bij en na hertje nummer 30 zijn we wel zo’n beetje gestopt met tellen.
Ook dat is een reden dat ik altijd vroeg wil wandelen, dan loop je de minste kans op drukte en de meeste kans op wildlife.
Toen we in de verte ook nog herten hoorden burlen was mijn dag al helemaal goed. Dat soort dingen verwachtte ik op de Veluwe en zeker niet in Zeeland.

Door het heuvelachtige landschap was de wandeling enorm afwisselend en af en toe hadden we flinke kuitenbijtertjes er tussen zitten.
Dan was het weer dicht bebost en dan weer meer duinlandschap, het was werkelijk geweldig!
Mijn beeld van Zeeland is voorgoed veranderd, want ik heb geen moment de zee gezien en ondertussen genoten van de mooie bossen.
Zeker in de herfst een aanrader, ook omdat het toerisme dan een stuk minder aanwezig is. En vroeg in de ochtend zie je werkelijk geen mens, alleen maar heel veel herten.