06 okt Hardloopdip en nu starten de runs weer. Motiverend?

Hardloopdip

Een hardloopdip, veel recreatieve (en misschien ook wel professionele-) hardlopers hebben er wel eens mee te maken.
Je loopt niet zo lekker, je snelheid neemt af of je hebt gewoon geen zin je doelen te behalen en je stelt je loopjes steeds vaker uit.
In mijn geval kwam er ook nog een soort van blessure bij en dus besloot ik alleen te gaan als ik zin had en mijn benen goed voelden.
Inmiddels heb ik dus al een maand niet meer gelopen…..
Zo werkt dat vaker bij mij als ik een hardloopdip heb. Ik weet ook dat ik heus wel weer ga rennen, maar dat moment kun je niet voorspellen.
Soms zit er wel een jaar tussen. Gewoon omdat ik er even geen zin in heb.
Overigens ga ik dan wel veel meer wandelen en fietsen voor behoud van conditie en dat doe ik met name voor m’n gezondheid, want die is nu eenmaal beter bij fitte mensen.

Hardloopdip als de runs juist weer starten

En juist op het moment dat je dan midden in je hardloopdip zit, starten de hardloopevenementen weer op.
De afgelopen jaren tijdens corona heb ik mijn loopjes steeds op pijl gehouden, zodat ik me altijd zou kunnen inschrijven voor bijvoorbeeld de Bruggenloop van 15 km. Dat is namelijk een ontzettend leuke loop. Steeds ging hij echter niet door evenals een hele hoop andere runs.
Misschien is mijn hardloopdip daar ook wel mede door veroorzaakt, dat er geen doelen waren om naar toe te werken.

En juist nu, nu ik echt al een maand niets heb gedaan, mag alles ineens weer.
De halve marathons in de regio, de marathon van Rotterdam en dus ook de Bruggenloop.
Stiekem baal ik nu wel van mijn hardloopdip, als ik gewoon door had getraind, had ik wat loopjes mee kunnen doen.
Nu twijfel ik daarover. Een marathon is sowieso niet haalbaar, maar een 15 km in december? Zou het?

Pas bedacht ik me :’Als ik  nu weer ga rennen, zit ik zo weer op grotere afstanden.’
Zo snel raak je dat niet kwijt als je verder gewoon aan je conditie hebt gewerkt.

Motiverend of toch niet?

Bij de eerste uitnodiging voor een run bedacht ik me nog volop te kunnen gaan trainen.
Dat had ik dan ook wel echt moeten gaan doen en tot nu is dat dus niet gebeurd.
Op vakantie had ik braaf mijn hardspullen bij me, ik zat in een mooie omgeving en toch vermaakte ik me prima met wandelen.
Het idee alleen al om te moeten rennen, pff, lang leve de hardloopdip. Ik wilde niets moeten en rennen is toch vaak een moetje.
Zo lang dat het gevoel is, is geen enkele run een motivatie om weer te starten.

Wat wel motivatie is, weet ik al lang.
Als ik straks langs de route van de marathon van Rotterdam sta (nee, die ga ik echt nooit meer lopen) en ik die renners zie, dan weet ik nu al dat ik ook weer wil.
Voor mij zijn hardloopevenementen dus wel degelijk motiverend, maar alleen als ik langs de kant sta.
Zodra ik ervoor moet trainen voelt het waarschijnlijk weer teveel als moeten.

Ik vrees dat die hardloopdip nog wel even gaat duren……