17 mei Schrijversleven, dat zou heerlijk zijn

Schrijversleven

Een schrijversleven is wat ik stiekem altijd al geambieerd heb.
Omdat ik graag en veel schrijf, blogs, artikelen en af en toe een boek.
Maar alleen als ik er de tijd voor heb, dus vaak gaat het even tussendoor. Want zodra je inspiratie hebt, moet je het opschrijven.
Een onderdeel van een schrijversleven vind ik dan ook dat je altijd een notitieblok en pen op zak hebt. Natuurlijk weet ik dat je het ook in je telefoon kan noteren, maar op papier voelt het toch echter.
Romantischer lijkt het. Tekstschrijvers, architecten, tekenaars hebben ook zo’n boekje op zak om ingevingen te noteren en dat is voor mij onderdeel van een schrijversleven.
Gelukkig ben ik ook dol op pennen en notitieboekjes, ik verslind ze werkelijk en je maakt me er echt heel blij mee.
En als je iets wilt bereiken, moet je stappen zetten in de juiste richting. Ingevingen opschrijven in notitieboekjes is voor mij zo’n stap die erbij hoort.
Heerlijk om die boekjes af en toe door te spitten om te zien welke ideeën ik een paar jaar geleden had en welke nu.
Gewoon de progressie zien die je maakt in je ontwikkeling, ik hou er van.

Het ideale schrijversleven

Het ideale schrijversleven is wat mij betreft dat je de hele dag kunt uittrekken om te schrijven.
Op een mooie plek in de natuur, in zo’n klein, romantisch huisje.
Dat klinkt vast mooier dan dat het is. Nu haal ik mijn inspiratie vaak uit de natuur tijdens een wandeling of hardlooprondje.
Maar als het je thuis is werkt dat waarschijnlijk toch anders. Dan is het normaal om in de natuur te zijn en moet je je inspiratie misschien wel heel ergens anders vandaan zien te halen.

Een hele dag schrijven is natuurlijk ook niet altijd aan de orde. Zelfs niet als je het schrijversleven al leeft. Dan moet je waarschijnlijk hele dagen schrijven terwijl het niet altijd lukt.
Je hebt nou eenmaal niet hele dagen inspiratie.
Maar toch, het lijkt me heerlijk om het leven te leven en te kunnen schrijven wanneer je wilt.
Dus geen baan, want het schrijven is je baan. Ontspannen opstaan, even sporten en dan gaan schrijven. Dat klinkt voor mij als een ideaal schrijversleven.
Misschien moet ik echte schrijvers eens gaan volgen om te kijken hoe zo’n leven er daadwerkelijk uitziet. Aan de andere kant is het romantisch beeld vasthouden ook gewoon leuk.
Het blijft tenslotte een droom en dromen is goed. Ooit slijt ik mijn dagen in een ideaal schrijversleven. Misschien schrijf ik er dan wel een boek over.

Schrijven om het schrijven

Op de één of andere manier moet ik wel al mijn hele leven schrijven.
Over van alles en nog wat. Hele verhalen zijn er uit een typemachine gerold vroeger om er vervolgens achter te komen dat de tekst verbleekte op het papier en ik het na jaren weg kon gooien.
Vervolgens bewaarde ik de verhalen (allemaal halve verhalen) op floppy disks, ook die werken in de huidige tijd niet meer.
Nu staat alles in de cloud, al mijn blogs en halve verhalen, zodat ik er bij kan en dingen af kan maken als ik inspiratie heb.
Ik weet niet of het normaal is voor een schrijversleven, maar ik schrijf gerust drie verhalen tegelijk. Net zoals ik vaak drie boeken tegelijk lees.
Niet echt full focus dus, maar voor mij werkt het.

Vooralsnog is er echter na al die schrijverijen pas één boek van mij te koop en eentje in de maak.
Daar heb ik overigens hoge verwachtingen van, omdat ik het veel beter vind dan mijn eerste boek.
Smaken verschillen echter dus dat gaan de lezers uiteindelijk bepalen. Ook dat is onderdeel van het schrijversleven.

Mocht je interesse hebben, mijn boek “Vriendschap maakt blind” is te koop als papieren versie bij Boekscout en als ebook bij Kobo/ bol.com.
Alleen dat vind ik al super tof!
En nu snel verder met mijn volgende boek, zodat dat ook snel online zal staan.