09 apr Je hond laten inslapen, wanneer is het tijd?

Je hond laten inslapen

Je hond laten inslapen is iets waar iedere hondeneigenaar liever niet aan denkt.
In je hoofd hou je het beestje het liefst je hele leven bij je, maar helaas leven huisdieren over het algemeen niet zo lang als wij.
En zeker honden niet, afhankelijk van het ras en de grootte, gaan die toch maar gemiddeld zo’n 15 jaar mee.
En die 15 jaar hoop je altijd te halen zonder dat je het eerder moet laten inslapen.

Helaas worden honden ook wel eens ziek. Die van mij bijvoorbeeld, Gentle, de sliefste sheltie reu die je je maar voor kunt stellen.
Maar dat zeggen alle hondenbezitters natuurlijk over hun eigen hond.
Gentle kreeg een darmziekte, naar mijn mening nadat hij zo’n ellendige giardia infectie doormaakte.
Alles hebben we geprobeerd om hem zich zo goed mogelijk te laten voelen. Maar stiekem wist ik ook wel dat het moment van inslapen eerder zou komen dan zijn gemiddelde leeftijd hoorde te zijn.
Steeds vaker hadden we het erover, het inslapen.

Wanneer maak je de keuze je hond te laten inslapen?

Ook met de dierenarts besprak ik het onderwerp, hoewel die er nog minder aan de gedachte toe was dan ik.
Ik was dan ook degene die met hem liep te tobben, ’s nachts lag te waken of ik hem hoorde, of hij naar buiten moest.
De assistent van de dierenarts gaf aan dat je aan inslapen moest gaan denken als je hond vaker niet blij is dan wel.
Die avond kwam hij met zijn bal aanlopen om te spelen, alsof hij wilde zeggen vooral nog heel blij te zijn.

Andere mensen zeiden dat je hond de wandelingen maakt voor jou. Dat hij door blijft lopen voor jou.
Weer anderen wisten te vertellen dat een hond niet laat merken hoe erg hij er daadwerkelijk aan toe is.
Daar geloof ik zeker in, een hond blijft doorgaan voor jou. Maar als het klaar is en het tijd is voor inslapen laten ze je dat weten.
Mensen die het eerder hadden meegemaakt zeiden dat ik het aan hem zou zien. Dat hij zich zou terugtrekken en niet meer naar buiten zou willen.
Onvoorstelbaar vond ik die gedachte, want mijn hond wil altijd naar buiten, ongeacht het weer en ongeacht zijn buikpijnklachten.
Buiten leek alles beter.
Dus zover niets aan het handje en van inslapen geen sprake, na die gesprekken liep hij drie kilometer met met mee door het bos.
Het moeilijkste is om op tijd de keuze voor inslapen te maken. Je wilt niet te vroeg zijn, maar ook zeker niet te laat.

Zelf was ik er klaar voor, had in mijn hart het feit dat we hem zouden laten inslapen al geaccepteerd. In mijn beleving leefden we in reservetijd, tijd waarin ik extra van zijn gezelschap genoot. Een heerlijke vakantie nog met hem gevierd, met leuke wandelingen in de vroege ochtend. Genietmomentjes.

Als het moment daar is

En ja, ineens was het moment daar.
Gentle wilde zijn mand niet meer uit, niet meer eten en drinken en ook niet meer naar buiten.
Iets wat ik nog nooit had meegemaakt in tien en een half jaar. Het inslapen kwam heel dichtbij.
Een maand daarvoor had ik het ook geroepen, toen Gentle heel ziek was en alles liet lopen. Maar na een dag krabbelde hij op, zoals eigenlijk altijd en we lieten de gedachte opgelucht los.
Nu krabbelde hij niet meer op, hij kroop in het verste hoekje van het huis in zijn mandje en zelfs aaien was hem te veel.
De keuze was duidelijk. Vandaag lieten we hem inslapen. Hij gaf het zelf aan en het was goed zo.

Het gemis is daardoor niet minder. Je hoort hem, denkt hem te zien en zelfs te ruiken. De herinnering is mooi.
Verdriet alom aanwezig. Maar ook rust. Omdat je de keuze niet meer hoeft te maken. Niet meer tegen het moment van inslapen hoeft op te zien en je geen zorgen meer hoeft te maken over hoe ziek hij is. De hond heeft rust, geen pijn en ongemak meer.
Het laten inslapen van je huisdier is naar en zal nooit wennen, maar als het moment daar is, heb je het gewoon maar te doen.
In mijn armen kreeg hij rust, binnen een paar seconden was hij al overleden. Rustig en liefdevol.
En ik? Ik ben uit mijn ritme, want alles draaide om de hond.
Ook dat zal wennen, maar het kost tijd. Want een hond is nou eenmaal onderdeel van je gezin.